Վստահաբար, բոլորի յիշողութիւններում դեռ թարմ են մնում Էրդողան-Դաւութօղլու ակտիւ, իրարայաջորդ ու բարեկամական թւացող, բայց գերազանցապէս լարախաղաց այցելութիւնները Բէն Ալիական Թունիս, Մուբարաքական Եգիպտոս, Ղազզաֆիական Լիբիա եւ դեռ մինչ քանի ամիս առաջ էլ՝ Ասադական Սիրիա, որտեղ վերջնիս հետ նոյնիսկ քննարկում էին Սիրիա-Իսրայէլ յարաբերութիւններում միջնորդի դերի ստանձնման հարցերը... Նաեւ բոլորին է պարզ, թէ այդ «բարեկամական» այցերը ինչպէս արդիւնաւորւեցին ու յատկապէս որպիսին էր թուրքական գործօնի դերակատարութիւնը՝ այդ ամենի մէջ: Թէեւ այսօր թուրքական իշխանութեան երկւորեակները նման բարեկամական այցեր այլեւս չեն կազմակերպում դէպի Սիրիա, սակայն ամենայն պնդերեսութեամբ նախաձեռնում ու կազմակերպում են «Սիրիայի բարեկամների համաժողովներ»՝ «հիւրընկալ» Ստամբուլում, որտեղ էլ նախագծւումքննարկւում են Ասադական Սիրիային օր առաջ տապալելու ուժային թէ քաղաքական բոլոր տարբերակները... Ահաւասիկ, նոյն լարախաղաց Թուրքիան, ի դէմս վարչապետ Էրդողանի, իրանական «նոռուզեան» օրերին ոչ աւել, ոչ պակաս, կրկին բարեկամական թւացող, այց է կազմակերպում Իրան՝ «Ստամբուլեան համաժողովի» ճիշտ նախօրեակին, երեւի իրանցի գործընկերների առանց այդ էլ վրդովմունքը մեղմելու նպատակով (Իրանը վերջին ամիսներում ամենաբարձր մակարդակով իր մտահոգութիւնն է յայտնել Թուրքիայում տեղակայւող ՆԱՏՕ-ի Հաւաքական Պաշտպանութեան Վահան կոչւող հրթիռային համակարգի կապակցութեամբ): Այցը՝ այց, բայցեւայնպէս՝ պրն. Էրդողանին չյաջողւեց մեղմել իրանական սկզբունքային դժգոհանքները՝ յատկապէս ստամբուլեան բարեկամական կոչւող համաժողովի կապակցութեամբ, ինչ մնաց՝ քաղցր խօսքեր շռայլելով՝ արդարացնել նախաձեռնող դաւադիր հաւաքները, որոնք եթէ անմիջականօրէն հակասիրիական են, ապաեւ՝ անուղղակիօրէն կրում են հակաիրան բնոյթ: Այս վերջին հանգամանքը, սակայն, լաւապէս զգացնել տւեցին իրանական պատասխանատուները Թուրքիայի յաւակնող վարչապետին՝ հոգեւոր առաջնորդի, նախագահի եւ դեռ միւս պատասխանատուների մակարդակով, որոնք էլ միանշանակ մերժեցին ու դատապարտեցին Սիրիայի դէմ արտաքին որեւիցէ միջամտութեան ու սպառնալիքի նախագծում-քննարկումը: Իսկ հէնց նախօրեակին Իրանի պետութեան (համակարգ) նպատակայարմարութիւնը բնորոշող ատեանի (ժողով) քարտուղար Մոհսէն Ռեզայիի այն զգուշացումը, ըստ որի՝ «Աւելի նպատակայարմար է, որպէսզի միջուկային հարցի բանակցութեան գործընթացում Իրանի եւ «5+1» խմբի միջեւ համատեղ ժողովը կայացւի մի վստահելի բարեկամ երկրում, քան՝ Թուրքիայում», խօսում է այն մասին, որ Իրանը անդրդւելի է իր սկզբունքային դիրքորոշումներում. աւելին՝ Իրանը լաւապէս ունակ է նման պարագաներում զանազանել ու ըմբռնել տւեալ այցի կամ այցելուի բարի թէ չար մտադրութիւնները՝ ի հեճուկս գրկախառնութիւնների ու առերես շինծու ժպիտների... Սիրիայի «բարեկամ» վարչապետ Էրդողանը, սակայն, Թուրքիա վերադառնալիս էլ ցոյց տւեց իր իրական դէմքը՝ «Սիրիայի բարեկամների համաժողովի» հէնց նախօրեակին էլ յայտարարեց, որ իր երկիրը անսալով «համաշխարհային ընտանիքի» կողմից կիրառւած հակաիրան շրջափակումների որոշմանը, 20 տոկոսով պակսեցնում է Իրանից նաւթային ներմուծումները..., որից էլ մեծ բաւականութիւն է զգում համաժողովի մասնակից ու Սիրիայի «գերբարեկամը»՝ յանձինս ԱՄՆ-ի պետքարտուղար Հիլարի Քլինթոնի: «ԱԼԻՔ» օրաթերթ

---