Դրան հաջորդեց սերբի գլխով հարվածը դեմքին, ինչի հետեւանքով բժիշկները վիրակապեցին Միհրանի գլուխը: Իսկ տեսողության «խնդիրներ» ունեցող մրցավարը շարունակում էր հայ մարզիկի գործողություններում միայն պասիվություն նկատել: Նա բիրտ համառությամբ Միհրանին էր ծնկած դիրք նստեցնում, սակայն վերջինն էլ իր համառությամբ մրցակցին միավոր վաստակելու հնարավորություն չէր տալիս: Ավելին, առաջին միավորը հենց Միհրանը վաստակեց: Բայց կանոնադրությամբ գորգի տիրոջը վերապահվող իրավունքով մրցավարը հասավ այն բանին, որ սերբին էլ միավոր տվեցին, ինչը նրան առավելություն էր տալիս: Միհրանը ավելի մեծացրեց ակտիվությունը ու մրցավարները պարտավոր էին սերբին ծնկած դիրքի բերել: Ստիպված միջամտեց մեր հավաքականի գլխավոր մարզիչ Լեւոն Ջուլֆալակյանը՝ չելենջ նետելով գորգ: Բայց դա նույնպես չընդունվեց ու հանդիսականի սուլոցների ներքո գոտեմարտի ավարտին բարձրացվեց Դավոր Շտեֆանեկի ձեռքը: Հանդիսականը սուլոցներով «շնորհավորեց» նաեւ ոսկե մեդալը նրա վզին կախելու արարողությունը, որն ի դեպ կատարում էր նույն ինքը՝ Նենադ Լալովիչը, ու ջերմ ծափահարություններով՝ օլիմպիական իսկական չեմպիոնի՝ Միհրան Հարությունյանի պարգեւատրությունը: Բայց ամեն բան արդեն կատարված էր ու ոչինչ փոխել այլեւս հնարավոր չէր: