Լրագրի  զրուցակիցն է Ֆլորենցիայում բնակվող քանդակագործ Վիգեն Ավետիսը

- Ի՞նչ տպավորություն եք ստացել Հայաստանում տեղի ունեցող փոփոխություններից։ Ձեր կարծիքով՝ հնարավո՞ր է ինչ-որ դրական փոփոխություն ակնկալել նոր կառավարությունից։

- Ոչ ոք չի կարող ազդել Հայաստանի իրավիճակի վրա, բացի Մոսկվայից։ ԱԳ և Սփյուռքի նախարարները նույնը մնացին, ինչը նշանակում է, որ ՀՀ արտաքին հարաբերություններում փոփոխություն չի լինի, սփյուռքն էլ կմնա պարալիզացված՝ հրանուշա-դաշնակցական պարսպից այն կողմ։ Այսինքն՝ երբ Պուտինի ԿԳԲ-ական համակարգը քանդվի, կաթվածահար լինի, այդ ժամանակ Հայաստանում կարող է բան փոխվել։ Հիմա շատ բաներ կփոխվեն ԱՄՆ-ում նախագահական ընտրություններից հետո։ Իմ անձնական կարծիքով՝ Թրամփի ընտրվելով Ռուսաստանը փրկվում է, այս ընտրություններով որոշվում էր Ռուսաստանի ապագան։ Ռուսաստանի և Անգլիայի շահերն այսօր ինչ-որ տեղ համընկնում են, որոնք դուրս են եկել ԱՄՆ-ի և քաղաքակիրթ աշխարհի դեմ։ Սա շատ վտանգավոր ընդհարում է, նման բան եղել է 1939 թվականին, երբ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը սկսվեց։ Այսօր մենք կանգնած ենք Երրորդ համաշխարհային պատերազմի շեմին։

- Դուք մշակույթի դեռ նախկին նախարար Հասմիկ Պողոսյանի հետհամագործակցում էիք, Արցախում սիմպոզիումներ էիքկազմակերպում։ Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք նոր նախարարից, փորձե՞լեք արդյոք նրա հետ կապ հաստատել, կկարողանա՞ն աջակցել Ձերնախաձեռնություններին։

- Որպես ՀՀ քաղաքացի՝ ուրախ եմ, որ Կարեն Կարապետյանը փոխարինել է Հովիկ Աբրահամյանին, ինձ ուրախացնում է, որ մշակույթի նախարար է դարձել Արմեն Ամիրյանը, որ ՀՅԴ-ն մի քանի քայլ նահանջեց և էկոնոմիկայի նախարարը փոխվեց, թեև նորն էլ մի բան չի։ Ինչ-որ տեղ նույնիսկ ցանկություն է առաջանում մշակույթի նախարարության և անձամբ Կարեն Կարապետյանի հետ համագործակցելու։ Մարդիկ են, որոնց հետ կարելի է սեղանի շուրջ հավաքվել ու զրուցել, հաճելի է այդ մարդկանց հետ շփվել։ Սա դրական է, և ես վստահ եմ, որ սոցիալական խնդիրներ էլ կլուծվեն, ուղղակի այս 20-25 տարիներին մարդիկ այնքան են հիասթափված, որ եթե ոսկու պարկ էլ Կարեն Կարապետյանն ամեն մեկին նվիրի, մեկ է՝ մարդիկ էլի դժգոհ են, որովհետև մարդկանց դժգոհությունը չափ ու սահման չունի։ Այս տարիների ընթացքում իշխանություններն այնքան չափ ու սահման անցան և հիասթափությունն այնքան մեծ է, որ ևս 25 տարի է հարկավոր, որ իշխանությունը կարողանա վստահություն ձեռք բերել քաղաքացիների մոտ։ Եթե անգամ կախարդական փայտիկ հայտնվի Կարեն Կարապետյանի մոտ, այդ փայտիկն էլ օգտագործելով՝ չի կարող նույնիսկ 10 տարվա ընթացքում հավատ ներշնչել քաղաքացիներին։