Լրագրի  զրուցակիցն է Ֆլորենցիայում բնակվող քանդակագործ Վիգեն Ավետիսը

-Արդեն մի քանի ամիս է՝ վարչապետը կոչ է անում սփյուռքիգործարարներին գալ ու ներդրումներ անել Հայաստանում, բայց սայլը տեղից չի շարժվում և նույնիսկ այդ նպատակովստեղծված ակումբը կյանքի չի կոչվում։ Ձեր կարծիքով՝ինչու դա տեղի չի ունենում։

-Ես Հայաստանում ստեղծված իրավիճակը աղետալի եմ համարում, որովհետև վիճակն աղետալի էր մինչև Կարեն Կարապետյանի գալը։ Նա ինքն էլ ասաց՝ չունեմ կախարդական փայտիկ, որ կարողանամ այդ ամենը միանգամից անել։ Կարեն Կարապետյանն ունի երկու հնարավորություն՝ ձերբակալել 85-90 տոկոս հանցագործ սկզբունքներով շարժվող խավին, մնացածին էլ պայմանական պատիժ տան, ասենք տնային կալանք, այսինքն՝ նա պետք է 100 տոկոսով իշխանափոխություն անի, որպեսզի ինչ-որ փոփոխություններ լինեն։ Եթե Կարեն Կարապետյանը ղեկավարում է մի կազմակերպություն, որը ենթարկվում է Սերժ Սարգսյանին, նա ոչինչ չի կարող անել։ Եթե նա ուզում է փոփոխություն անել, պետք է ձերբակալի բոլոր հանցագործներին։ Հանցագործների հետ ինչպիսի՞ փոփոխություններ է պատրաստվում անել։ Ասելու է՝ էլ հանցագործություն չանե՞ս, ասենք, ԱԳ նախարարին ասելու է՝ հանցագործին էլ դիվանագիտական անձնագիր չտա՞ս, թե՞ ԱԳ նախարարին դատի։ Նա պետք է դատի տա ԱԳ նախարարին, որ անձնագիր է տրամադրում հանցագործին։ Եթե Կարեն Կարապետյանը գոնե չի կարողանում Էդվարդ Նալբանդյանին աշխատանքից հեռացնել այդ անձնագիրը տալու համար, հետևաբար ի՞նչ փոփոխությունների մասին կարելի է խոսել։ Դա բացառվում է։ Եթե ամբողջ  կլանային համակարգը պատկանում է Սերժ Սարգսյանին, Կարեն Կարապետյանն ի՞նչ կարող անել, ոչինչ։ Միայն խոստումներ է տալիս, ժամանակ  շահում։ Իրեն չեն թողնում աշխատել և չեն էլ թողնելու։ Իմ կարծիքով, այդ մարդը կրակն է ընկել՝ համաձայնելով Հայաստան գալ, քանի որ կլանը պատկանում է ոչ թե կառավարությանը, այլ անձամբ նախագահին։ Հիմա Կարեն Կարապետյանը կամ Սերժ Սարգսյանին գահընկեց կանի, կամ ինքը կթողնի կգնա, երրորդ տարբերակ չկա։

-Իսկ ո՞րն է ավելի հավանական, որ կթողնի կգնա՞, հատկապես, որ խոսվում է, որ 2018-ի ապրիլից հետո վարչապետի հավանական թեկնածուն Սերժ Սարգսյանն է։

-Ես վախենում եմ, որ Հայաստանը չդիմանա որպես պետություն մինչև 2018-ի ապրիլ։ Այստեղ արդեն Հայաստան պետության լինել-չլինելու հարցն է, ոչ թե Սերժ Սարգսյանի։ Պետությունը գնում է դեպի գաղութացում, արդեն գաղութացրել են, մնում է վերջին ստորագրությունը դնեն։ Ուղղակի ժամանակ են շահում չգիտեմ ինչի համար։ Երևի իրենց ֆինանսական հարցերն են դեռ լուծում։ Հակասությունները նրանց միջև չեն կարող սրվել, որովհետև ամբողջ Հայաստանի Հանրապետությունն օկուպացված է Սերժ Սարգսյանի ԿԳԲ-ի միջոցով։ Ով ԿԳԲ-ից չէ, նա ոչինչ է և ոչինչ չի կարող անել, իսկ ով ԿԳԲ-ից է, նա անպարտելի է։ Սա է սկզբունքը։ Պետությունը գտնվում է անձամբ Սերժ Սարգսյանի գրպանում, հետևաբար Կարեն Կարապետյանը ոչինչ չի կարող անել առանց Սերժ Սարգսյանի համաձայնության։ Նալբանդյանն էլ ենթարկվում է ոչ թե վարչապետին, այլ Պուտինին, և Կարեն Կարապետյանը ինչպես կարող է արտաքին հարաբերություններ ստեղծել։ Եվ այս առումով Կարեն Կարապետյանի պաշտոնը ինչ-որ տեղ ձևական նշանակություն ունի:

- Ինչո՞ւ է սփյուռքը անտարբեր կառավարության կոչերին։ Անտարբերությո՞ւն կա, թե անվստահության խնդիր է, որ ներդրումներ չեն անում։

- Գիտեք, հայերը տարբերվում են այլ ազգերից։ Մենք արյունախում չենք, մենք մտածող ենք, և իմ խորին համոզմամբ հեղափոխություն երբեք չի եղել և չի լինի։ Օրինակ Ռուսաստանում բոլշևիկներն ու սպիտակներն իրար մորթեցին, հայերը երբեք նման բան չեն արել իրենց պատմության մեջ ու չեն անի։ Մարտի 1–ի դեպքերն էլ, իմ խորին համոզմամբ, նույնիսկ այն դահիճ հայերը, իրենց հոգու խորքում ափսոսում են, որ ենթարկվեցին Քոչարյանին, Սերժ Սարգսյանին և կրակեցին ժողովրդի վրա։ Հայաստանում եղբայրասպան գործողությունների երբեք չեն գնա։

-Ի՞նչ հաջողվեց Կարեն Կարապետյանին այս գրեթե մեկ տարվա ընթացքում։ Շոշափելի փոփոխություններ ձե կարծիքով կա՞ն, թե ոչ։

-Վիգեն, այս օրերին Ղարաբաղում ընթանում է տարիներ առաջ Ձեր նախաձեռնած քանդակների միջազգային սիմպոզիումը։ Դուք չկաք, ինչո՞ւ։

-Այո, ես Շուշիի քանդակագործության միջազգային սիմպոզիումի հիմնադիր նախագահն էի և Բերձորի դեպքերից հետո ձեր լրատվամիջոցին տված հարցազրույցից հետո Արցախի մշակույթի  նախարարությունը, առանց զգուշացնելու, հեռացրեց, և այս օրերին տեղի է ունենում 5-րդ սիմպոզիումը արդեն առանց հիմնադրի մասնակցության։