Բազմավաստակ հասարակական գործիչ եւ կրթական մշակ Գէորգ Գանտահարեանի շիջումով լիբանանահայութիւնը կորսնցուց բոլորանուէր, պայծառատես եւ գործնամիտ անձնաւորութիւն մը:
Հանգուցեալ Գէորգ Գանտահարեանի հետ մեր մտերմութիւնը սկսած էր ութսունական թուականներէն, միջկուսակցական ժողովներուն ընդմէջէն: Անոր խոնարհ, խորամիտ եւ հեզաշունչ արտայայտութիւններուն տակ փոխհասկացողութիւնը, համագործակցութիւնը կը մնային տիրական, յաղթահարելով հատուածական ու կողմնակի տեսակաւոր շահեր:
Մեր ծանօթութիւնը դուրս եկաւ միջկուսակցական ժողովներու մթնոլորտէն եւ սենեակներէն, վերածուեցաւ փոխադարձ վստահութեան վրայ ամրագրուած անձնական բարեկամութեան:
Բացառիկ գիտելիքներու տէր,արդարամիտ, անկեղծ, իր գործին լիովին նուիրուած անձ մըն էր Գէորգ Գանտահարեան: Պարկեշտ եւ նուիրեալ գաղափարապաշտ մը, միշտ հաւատարիմ իր սկզբունքներուն, Գէորգ Գանտահարեան համեստ ահատը, միջկուսակցական ժողովներուն, հայրական մտերմութեամբ կը ներշնչէր հաւաքական մտածողութեան եւ ազգային միասնականութեան յանձնառու հայու տիպարը: Հայրական գուրգուրանքով կը վերաբերէր ներկաներուն հետ եւ հաւաքական շահերու տեսանկիւնէն կը մօտենար հարցերուն: Կուսակցականէ աւելի վեհ, ազգային մտահոգութիւններու հետամուտ այս անձնաւորութիւնը պատկառազդու իր վարուելակերպով շահեցաւ բոլորին կուռ վստահութիւնը: Բոլորիս կողմէ ընդունուեցաւ իբրեւ լուծումներու մարդը:
Այսօր երբ լիբանանահայութիւնը կը հիւծի մարդուժի տագնապէն, անգամ մը եւս կու գամ յիշեցնելու Գէորգ Գանտահարեանի՝ համախմբուելու, միասնական եւ հանդուրժող ըլլալու խորհուրդները:
Բազմաթիւ բարեմասնութիւններ ունենալով հանդերձ, պաշտօններու չձգտեցաւ ան: Փառք, աթոռ եւ հարստութիւն խորթ էին անոր նկարագիրին: Վեհութեամբ, բարութեամբ եւ ազնուութեամբ մնաց իսկական մարդ: Ծառայեց իր գաղափարախօսութեան՝ իբրեւ նուիրեալ մարտիկ: Մնաց պարկեշտ մտաւորական:
Գէորգ Գանտահարեան մնաց լիբանանահայ բոլոր շրջանակներուն կողմէ յարգուած անձնաւորութիւն: Մտաւորական եւ գաղափարական մարդու ամբողջական նուիրումով մնայուն ներկայութիւն մը դարձաւ լիբանանահայ համայնքի ազգային քաղաքական կեանքին մէջ: Ծառայեց հայ դպրոցին, եկեղեցիին, ազգային կեանքին, սկզբունքայնութիւնն ու արդարադատութիւնը մնացին անոր նկարագիրին անքակտելի սրբութիւնները:
Գէորգ Գանտահարեան հանդիսացաւ վաւերական, իր ժողովուրդին ներկայով եւ ապագայով տագնապող հայ մարդու իսկական տիպարը: Որքան խոհեմ ու շրջահայեաց, նոյնքան խոնարհ ու համեստ անձնաւորութիւն մը: Հայ ժողովուրդի ու յատկապէս սփիռքահայութեան ճակատագիրով, անոր հանապազօրեայ ցաւերով տառապող հեղինակութիւն մը:
Գէորգ Գանտահարեանի մահով լիբանանահայութիւնը կորսնցուց արժանաւոր եւ վաստակաշատ անձնաւորութիւն մը, գլխագիր ընկեր մը, դաստիարակ մը, բարեկամ մը, ընտանիքի հայր մը եւ ամբողջական մարդ մը: