Քաղաքական որեւէ նշանակություն եւ արժեք ունեցող բովանդակություն չկա դրա մեջ: Փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանն այդպես է բնորոշել այն բանավեճը, որ ծավալվել է ԱԺ փոխնախագահ Ալեն Սիմոնյանի եւ ԱԱԾ նախկին պետ Արթուր Վանեցյանի միջեւ, որոնք միմյանց այժմ հիշատակում են որպես նախկին ընկերներ:

 

Անշուշտ, այդ բանավեճում քաղաքական արժեքի եւ նշանակության բացակայությունը փոխվարչապետի դիտարկումով չէ, որ պետք է տեսանելի դառնար: Ընդհանրապես, Հայաստանի ներքին կյանքի, ներքին օրակարգի քաղաքական իմաստով բովանդակազրկությունը տեսանելի ու շոշափելի է վաղուց: Սիմոնյան-Վանեցյան հեռակա, գրառումային բանավեճը ընդամենը այդ իրողության մի «վեկտորն» է:

 

Դա այն պարագայում, երբ Հայաստանում այդուհանդերձ եղել են բաներ, որոնցից հնարավոր էր «կառչել» ներքաղաքական արդիական, պետական օրակարգ ձեւավորելու համար: Եվ դրանց հեղինակներից մեկն էլ հենց նույն Արթուր Վանեցյանն էր՝ ԱԱԾ պետի պաշտոնում: 2019-ի փետրվարի 27-ին նա այդ պաշտոնում այցելելով Արցախի հարավ՝ արցախ-իրանական սահման, արել էր կարեւորագույն հայտարարություն՝ որեւէ տարածք հանձնելու բացառումով, նաեւ բնակեցման, ընդլայնման, քաղաքային ենթակառուցվածքների զարգացման վերաբերյալ: Ընդ որում, այդ կարեւոր հայտարարությունն արվել էր նշանակալի պահի, երբ Իրանում էր Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը: Իսկ հարեւան Իրանի համար, եւ ընդհանրապես ռեգիոնալ ռազմա-քաղաքական իրավիճակի համար Հայաստանի այդ ազդակը ունի հիմնարար նշանակություն եւ արժեք:

 

Հարց, որը առավել քան առանցքային է համահայկական օրակարգի եւ ապագայի տեսանկյունից, համաշխարհային կյանքում հայկական պետականության դերի եւ նշանակության, ըստ այդմ անվտանգության ու զարգացան տեսանկյունից: Մի բան, որից հանրությանը «խնամքով» հեռու է պահել նախկին իշխող համակարգը, հայկական պետականության համար անվտանգության կենսական տարածությունը վերածելով անձնական բարեկեցության տիրույթների, կամ անձնական բարեկեցության այլ տիրույթները պահպանելու գործում ուժային կենտրոնների հետ առեւտրի առարկայի:

 

Բայց, օրինակ այդ ազդակը բարձրաձայնած նախկին պաշտոնյան, պաշտոնաթողությունից հետո օրինակ իր բարձրաձայնումների գերակշռող մասի առումով հեռանում է իր իսկ սահմանած օրակարգային կարեւոր այդ նշաձողից: Արթուր Վանեցյանը ներքին կյանքի առնչությամբ իր ամեն մի սոցցանցային գրառումով կամ հայտարարությամբ հեռանում է իր սահմանած կարեւոր նշաձողից, քայլ առ քայլ: Այն դեպքում, երբ հատկապես նրա հասարակական-քաղաքական հավակնությունը պետք է ենթադրեր հակառակը՝ օգտագործել այդ արժեքավոր, նշանակալի հանգամանքը ներքին օրակարգի եւ բանավեճի նոր մակարդակ գծելու համար:

 

 

Հակոբ Բադալյան

Մեկնաբան

 

lragir.am

 

 

Նոյյան տապան  -   Վերլուծություն