Դիվերսիա մարդկության դեմ

(Արհեստական ազգերի ձևավորման մասին, որպես անտրոպոցիդի զենքեր)

 

Մարդու մեջ մարդկայնության ոչնչացումը աշխարհի դեստրուկտիվ բոլոր ուժերի, Մարդկության բոլոր թշնամիների  կարևորագույն խնդիրն է: Արդյունքում ի հայտ է գալիս  մի արարած,  որն օժտված է մարդու բոլոր ունակություններով,  բայց նրա հետ չունի և ոչ մի ընդհանրություն,  ունակ է գործել ցանկացած հանցանք,  դյուրամշակելի է նրա հետ ցանկացած մանիպուլյացիայի համար։

  Անցյալ դարասկզբին Օսմանյան կայսրությունում համաշխարհային ավերիչ ուժերի հովանավորությամբ սկսվեց նոր ազգի՝ թուրքերի,  ձևավորումը, որպես կայսրության ժողովուրդների և մշակույթների խառնուրդ։ Ստեղծվեցին ավազակային ջոկատներ, այդ թվում՝ ուժային կառույցներից, որոնք ոչնչացրին կայսրության բնիկներին,  յուրացրին նրանց նյութական ժառանգությունը, իսկ ժողովուրդների ցեղասպանությունից փրկված երեխաներին օգտագործեցին գենետիկ խառնուրդներ ստեղծելու համար: Դա ցեղասպանության նոր տեսակ էր՝ գենետիկ ժառանգությունից զուրկ մարդկային էակների ձևավորում։ Փրկվածներին արգելվում էր խոսել իրենց մայրենի լեզվով, պահպանել իրենց կենցաղը, սովորույթները, իրենց ժողովրդի մշակույթը, իրենց բազմադարյա բնակության տարածքն անվանել Հայրենիք։ Հռչակվեց մեկ Հայրենիք՝ Թուրքիա, մեկ ազգ՝ թուրքեր, մեկ մշակույթ՝ թուրքական (ավելի վաղ գոյություն չունեցող, քանի որ նույնիսկ անցյալ թյուրքական ցեղերն ունեին, թուրքական հռչակվածից  տարբերվող, մշակույթ, որն իր մեջ ներառում էր բնիկների ամբողջ  չոչնչացված ժառանգությունը,  նախապես փոփոխելով բնորոշ գծերը՝  կերպարանափոխվածը հայտարարեցին  թուրքական):

   Այս արյունալի մանիպուլյացիաների արդյունքում ստեղծվեց  առանց արմատների՝ լեզվական, մշակութային, գենետիկ, պատմական, մի համայնք, որը  բացարձակ մակերեսային էր, հեշտությամբ շահարկվող, հակված էր սպանության, կողոպուտի, բռնության։ Եվ որպես այդպիսին այն օգտագործվել է Մեծ Մերձավոր Արևելքի ողջ տարածաշրջանում ավելի քան մեկ դար: Պարզվեց, որ մարդկությունը նրանց մեջ ոչնչացվեց, և նրանց կողմից էլ ոչնչացվեց շուրջբոլորը: Մարդասպանության իդեալական գործիք:

   Երեսուն տարի առաջ Արևմտյան Մերձկասպյան տարածքում միանգամայն նույն տեխնոլոգիայով ստեղծվեց Ադրբեջանի Հանրապետությունը և ժողովուրդը՝ ադրբեջանցիները։ Այս շրջանի ավտոխթոնները՝ թալիշները, լեզգիները, ավարները, հայերը, ուդիները, ինչպես նաև ավելի ուշ ժամանակների բնակիչները՝  կովկասյան թաթարներն ու ռուսները, բանեցվեցին նույն գործընթացներում, ինչը և արվեց  Օսմանյան կայսրության ժողովուրդների հետ:  Ջարդարար ավազակախմբերի ձևավորման հենց սկզբից (1988 թվականից մինչև մեր օրերը) ուժային կառույցների ներկայացուցիչների (ստորաբաժանումների) ներգրավմամբ, իրականացվեցին ջարդեր՝ Հայոց ցեղասպանություն, այլ ժողովուրդների նկատմամբ բռնություններ։ Եվ այս բոլորին հռչակեցին որպես մեկ ժողովուրդ, մեկ լեզվով և մշակույթով, այդ ժողովրդին էլ վերագրեցին Արևմտյան Կասպից տարածաշրջանի ողջ պատմական և մշակութային ժառանգությունը:

   Մեծ Մերձավոր Արևելքի ազատ մարդիկ, որոնք չդարձան պարազիտար համակարգերի պատանդ, չեն կարող թույլ տալ իրենց տարածքում մարդասպան մեխանիզմների հետագա անպատիժ գործունեությունը, անկախ նրանից, թե ում միջոցով են ձևավորվել, ինչ նպատակներ են  հետապնդում։ Անթրոպոցիդ համակարգերը պետք է քանդվեն, դրանց ստեղծողները պատասխանատվության ենթարկվեն մարդկության դեմ մեծագույն  դիվերսիայի իրականացման համար։

   Բայց ամենակարևորն այն է, որ մարդկային այն համակարգերը, որոնք մարդու մեջ մարդկայնությունը պահպանելու  հենց գլխավոր մեխանիզմներն են, այն ամենը, ինչ եղել է մշակույթ, ապրելակերպ, լեզու, հավատք, հայրենիքը  թալիշների, լեզգիների, հայերի, ուդիների , պետք է վերադարձվի, փրկվի, վերականգնվի։ Եվ առաջին հերթին պետք է վերականգնվի, ցեղասպանություններով ոչնչացվող, Շուշիի դարավոր կարգավիճակը՝ որպես պարազիտար համակարգի գործիք 20-րդ դարի սկզբից։ Սա Արևմտյան Կասպյան տարածաշրջանի (և ավելի ծավալուն) բոլոր մշակույթների, բոլոր քաղաքակրթությունների, բոլոր մարդկային համակարգերի փոխհարստացման, փոխադարձ հիացմունքի և զարգացման համար հանդիպումների   սրբազան վայրն է:

 

Ֆ.մ.գ.դ., պրոֆեսոր                                                                Աշոտ Գեւորգյան

 

Առաջարկվում է Կասպից արեւմուտքին տարածաշրջանի ժողովուրդներին քննարկման եւ դեկլարացիայի հռչակման համար 

 

Նոյյան տապան  -   Քաղաքական