Lragir.am-ի զրուցակիցն է Արցախյան շարժման կազմակերպիչներից Գագիկ Ավանեսյանը

 

-Պարոն Ավանեսյան, Արցախն ավելի քան երկու ամիս է շրջափակման մեջ է։ Ի՞նչ պետք է անել։

 

-Արցախցիներն արդեն անում են այն, ինչ պետք է անեն՝ դիմանում են, մեր կենցաղը կազմակերպում ենք այս վիճակին համահունչ։ Երկրի իշխանությունները պետք է դիվանագիտական գործիքներ կիրառեն, ավելի կոշտ ու հասցեական հայտարարություններ անեն։ Բերձորի միջանցքի հարցը իշխանությունները թեթև ու կիսատ են ներկայացնում՝ որպես հումանիտար հարց։ Բերձորի միջանցքը էքստերիտորիալ միջանցք է, ոչ ոք իրավունք չունի այստեղ մտնել։ Նախքան միջանցքը փակելը այսպես կոչված ռուս խաղաղապահներն այնտեղ մեքենաներն էին ստուգում, բայց դրա իրավունքը չունեին։ Այսինքն՝ այն գլխից արդեն փորձում էին միջանցքի կարգավիճակը փոխել, ամեն պոստում մեքենաները կանգնեցնում էին, ստուգում էին։ Եվ օգոստոս-սեպտեմբերին ճանապարհը փոխելով, ենթակառուցվածքները թողնելով մյուս կողմում, բերեցին նրան, որ միջանցքը փակեցին։ Բայց միջանցքը հենց ենթադրում է, որ ենթակառուցվածքները պետք է այդ տարածքում լինեն։ Հիշեցնեմ, որ Մինսկի խմբի շրջանակներում բանակցությունների ժամանակ միջանցքի լայնությունը 44 կմ էր, բայց բերեցին հասցրեցին 5 կմ-ի։ Այսինքն՝ ի սկզբանե այս հարցերը մտադրված էին այսպես լուծել։ Նոյեմբերի 9-ի փաստաթուղթը միայն հայերի համար է գրված, հայերին պարտադրելու փաստաթուղթ է, փաստերը ցույց են տալիս, որ մյուս կողմերը դրանով որևէ պարտավորություն իրենց վրա չեն վերցրել։

 

Նոյյան տապան  -   Ի՞նչ է գրում մամուլը