2025 թվականի ապրիլի 8-ին Բաբաջանյանը իր Facebook-յան էջում գրել էր, որ 2007 թվականի հուլիսին նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը և Օսկանյանը ամերիկյան դիվանագետներին ասել են. «պատրաստ են խոչընդոտել ԱՄՆ Կոնգրեսում Հայոց ցեղասպանության ճանաչման բանաձևի ընդունումը, եթե Թուրքիան պարզապես բացեր սահմանը կամ վերաբացեր Կարս-Գյումրի երկաթուղին»։

Սակայն Բրայզայի կողմից գրված փաստաթղթում ասվում էր հետևյալը.

 

Այս հաղորդագրությունը Բրայզան գրել էր 2007 թվականի հուլիսին Երևանում Քոչարյանի և Օսկանյանի հետ հանդիպումից հետո։ Բրայզայի ներքին գրությունը հրապարակվել էր WikiLeaks-ի կողմից մի քանի տարի անց։

Օսկանյանը Բաբաջանյանին կտրուկ պատասխանեց ապրիլի 10-ին՝ Facebook-ում մեղադրելով նրան «կեղծ լուրեր տարածելու մեջ՝ հիմնվելով WikiLeaks-ի վրա»։ Օսկանյանը նշեց, որ Բաբաջանյանը «ստում է. նրա մեկնաբանություններն ու եզրակացությունները չեն կարող բխել WikiLeaks-ի բնօրինակ փաստաթղթի բովանդակությունից և քննարկումների բնույթից»։

 

Այսպիսով, երբ Օսկանյանը գրում էր, որ Բաբաջանյանը «ստում է», քանի որ WikiLeaks-ի փաստաթղթում նման բան չկա, նա, հավանաբար, չէր հասկացել, որ Բաբաջանյանը հղում էր կատարում Բրայզայի երկրորդ հաղորդագրությանը։

 

«Քոչարյանն ու Օսկանյանն արտահայտեցին Թուրքիայի բարի կամքի վերաբերյալ խորը կասկածներ և հոգնածություն մի գործընթացից, որը, իրենց կարծիքով, Անկարայում նախագծված էր միայն աշխարհի ճնշումը շեղելու համար՝ առանց Հայաստանին որևէ կոնկրետ արդյունք տալու: Չնայած Հայաստանը կպատասխաներ Թուրքիայի դրական քայլերին, կառավարությունը հոգնել է անվերջ գործընթացից, որն ի վերջո ոչ մի արդյունք չի տալիս: Ամենակարևորը Հայաստանի համար, Քոչարյանը հստակ ասաց, սահմանն է: Սփյուռքի խմբերը ճնշում էին գործադրել, որպեսզի նա աջակցեր Կոնգրեսում բանաձևի ընդունմանը, բայց նա մերժել էր. «Ինձ պետք չէ դա», ասել էր նա: «Ինձ պետք է բաց սահման և հնարավորություն՝ հավասարակշռելու Թուրքիայի հետ առևտրի հսկայական դեֆիցիտը»:

 

Խնդրի հիմքը այն է, որ Բաբաջանյանը, նախկին ղեկավարներին ստորացնելու իր մոլուցքում, անտեսում է, որ իր դաշնակից Փաշինյանն է, ով անընդհատ անարգում է հայկական ազգային խորհրդանիշները: Փաշինյանը ավելորդ հարցեր է բարձրացրել Հայոց ցեղասպանության փաստերի վերաբերյալ, նույնիսկ заявляя, որ «մեր պաշտոնական դիրքորոշումն այն է, որ Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումն այսօր մեր արտաքին քաղաքականության առաջնահերթությունների ցանկում չէ»:

 

Սա չի նշանակում, որ ես պաշտպանում եմ նախկին ղեկավարներին: Ես բազմիցս անձնական վեճեր եմ ունեցել և՛ Ռոբերտ Քոչարյանի, և՛ Սերժ Սարգսյանի հետ՝ Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների ներառյալ բազմաթիվ հարցերի շուրջ: Սակայն ամենամեծ անհամաձայնություններն ունեմ վարչապետ Փաշինյանի հետ:

 

Հարութ Սասունյան