ԿՈՍՏԱՆ ԶԱՐԵԱՆ (1885-1969) ՅՈՒՇԱԳՐՈՒԹԻՒՆ — ՍԵԴԱ ԱՆԱՆԵԱՆ — Մաս Հինգերորդ Ծանր է տանում կնոջ մահը, քիչ էր խօսում, բայց տառապում էր ներքուստ: 1962ին, չնայած հիւանդ վիճակին, Ֆրենսիս Պրուքսը ամուսնու
ԿՈՍՏԱՆ ԶԱՐԵԱՆ (1885-1969) ՅՈՒՇԱԳՐՈՒԹԻՒՆ — ՍԵԴԱ ԱՆԱՆԵԱՆ — Մաս հինգերորդ «Հայաստանը երկիր չէ, այլ՝ հոգեբանութիւն»: Կոստան ԶԱՐԵԱՆ «Սպանիա»յի վերջին գլուխներն էին մնացել մեքենագրելու. «Երեք հսկաներ», «Էլ Գրեկօ», «Վելասկէզը», «Կոյան», ապա՝
Այսօր ցաւով արձագանգ կþըլլանք մահուան լուրին արժէքաւոր հայորդիի մը՝ Դանիէլ-Թունճէր Գոյունճուի, որ մեր մէջ յատուկ ուշադրութեան արժանացած էր տարիներ առաջ հիմնելով «Քնար» նուագախումբը։ Նուագախումբ՝ որ մեր ժողովրդական ազգային
ՍԵԴԱ ԱՆԱՆԵԱՆ Մաս երրորդ Յիշում եմ մի օր Վարպետը նստած էր բազմոցին, իսկ Ներսիսեանը կանգնած էր դիմացը փայլող, ժպտուն աչքերով: Յանկարծ ծնկի եկաւ նրա առջեւ, այո՛ ծնկի եկաւ, երեխայի նման խնդրելով. -
ՍԵԴԱ ԱՆԱՆԵԱՆ Սեպտեմբերի առաջին օրերից սկսեցի «քարտուղար»ի (ինչպէս ինքն էր ինձ անուանում) աշխատանքը, որը շարունակուեց մինչեւ 1967ի Յունիսի 27ը: Աշխատում էի հոգեբանօրէն յարմարուել նոր իրադրութեանը: Դիւրին չէր. առաւօտեան 9ին ներկայանալ ինստիտուտ
(Շար. 1) Արուեստի ինստիտուտը այդ տարիներին զբաղեցնում էր Աբովեան եւ Սայեաթ-Նովա փողոցների խաչմերուկի գողտրիկ շէնքը, որ չգիտես ինչու, յետագայում քանդուեց: Ինստիտուտի տնօրէն Ռուբէն Զարեանը գլխաւորում էր իր ստեղծած Շէյքսփիրագիտական կենտրոնը, որի
ԽՄԲ. «Նոր ՅԱՌԱՋ»ի.− Մեր ընթերցողներուն կը ներկայացնենք հայ մեծանուն գրող Կոստան Զարեանի մասին յուշագրութիւնը՝ գրի առնուած բանասէր−լրագրող Սեդա Անանեանի կողմէ։ Վերջինս 1966−67ին աշխատած է անուանի գրողին հետ, որպէս
Վստահ եմ, որ «Ազդակ»ի ընթերցողները քաջածանօթ են այս վերնագիրին եւ տիպարին։ Հաստատապէս գիտեմ նաեւ, որ բոլոր հայորդիները, որոնք կարդացած են «Խայը» պատմուածքը, խորապէս ազդուած են անկէ։ Չեմ վարանիր
Նաիրա Փիրումեան. Ցաւի գոյնը Էս կսկիծով եմ ասում,բայց չկայ Հայաստան պարոնայք: Կան միայն հայեր, որ ապրում էն երկրի վրայ: ԵՒ Ամերիկա էլ չկա, Ֆրանսիայ էլ չկա, Իտալիայ էլ չկայ: Միայն մարդկանց
Հայաստանեայց Եկեղեցու ԱՄՆ Արեւմտեան Թեմի Առաջնորդական Ընդհանուր Փոխանորդ Հայր Տաճատ Ծայրագոյն Վարդապետ Եարտմեանը ծնուել է 1945 թ սեպտեմբերի 9ին, Լիբանանի Բէյրութ քաղաքում: Տարրական կրթութիւնը ստացել է ծննդավայրում, ապա Վենետիկի