ԵՐԵՎԱՆ, 28 ՀՈՒՆՎԱՐ, ՆՈՅՅԱՆ ՏԱՊԱՆ: «նոյյան տապանի» թղթակցի հարցերին է պատասխանում Երկրապահ կամավորականների միության փոխնախագահ, ԱԺ «Երկրապահ» պատգամավորական խմբի ղեկավար Ալբերտ Բազեյանը. «ՆՏ».- Պրն. Բազեյան, խորհրդարանի առաջիկա նիստում հնարավոր համարո՞ւմ եք կառավարությանը անվստահություն հայտնելու հարցի բարձրացում: Ա.Բ. - Գուշակություններ անելը այնքան էլ ճիշտ չէ, բայց ասեմ, որ ոչինչ չի բացառվում: Քաղաքական գործընթացներում շատ անսպասելի դեպքեր են տեղի ունենում, եւ որեւէ բան բացառել չի կարելի: Հնարավոր է նաեւ, որ խորհրդարանի աշխատանքները սկսվեն շատ հանգիստ: Ցանկալի կլինի, որ խորհրդարանը զբաղվի իր առօրյա օրենսդրական գործունեությամբ, հատկապես, որ կան բազմաթիվ կարեւոր օրինագծեր` ընտրությունների մասին օրենսգիրքը, դատաիրավական համակարգի բարեփոխումներին վերաբերող օրինագծերը, տնտեսական, սոցիալական ապահովության ոլորտներին վերաբերող օրենքներ, պետական ծառայողի մասին օրենքը: Բայց խորհրդարանը որպես քաղաքական մարմին, բնականաբար, պետք է նաեւ ինչ-որ ձեւով արձագանքի հանրապետության ներքաղաքական կյանքում տիրող իրավիճակին, եւ պետք է սպասել, որ պատգամավորները, խմբակցությունները դրան կանդրադառնան: Մենք կհետեւենք ծավալվող գործընթացներին, կաշխատենք լարված մթնոլորտը ինչ-որ չափով մեղմել խորհրդարանի աշխատանքով: Իսկ եթե կտրուկ հարց բարձրացվի այսօր իսկ կառավարության հրաժարականը պահանջելու մասին, ապա մենք այս պահին դեմ ենք, քանի որ, մեր կարծիքով, դա առավել կսրի ներքաղաքական մթնոլորտը: Նախկինում երբեք խորհրդարանը նման հարց չի բարձրացրել, եւ եթե հիմա բարձրացնի, ապա, բնականաբար, նպատակը կլինի քաղաքական խնդիր լուծելը եւ ոչ թե հանրապետության սոցիալ-տնտեսական իրավիճակի կայունացումը: «ՆՏ» - Ձեր կարծիքով, ի՞նչը կլիցքաթափի ստեղծված մթնոլորտը: Ա.Բ. - Իմ տեսակետը հետեւյալն է. երկրի քաղաքական ղեկավարությունը` նախագահը, վարչապետը, կառավարությունը, նախարարները եւ ՀՀՇ-ն, որն այնումենայնիվ հսկայական ազդեցության ոլորտներ ունի, պետք է համագործակցության եզրեր գտնեն: Պետք է, հատկապես արցախյան խնդրի վերաբերյալ, գալ ընդհանուր հայտարարի: Պետք չէ տարանջատել` ղարաբաղցի, հայաստանցի: Ցավոք, դա իր դրսեւորումն է գտել նաեւ բանակում, ինչը չի կարելի խորացնել: Վերջիվերջո պետք է որդեգրել «մեկ ազգ, մեկ հայրենիք, մեկ հավատ» սկզբունքը: «ՆՏ». - Իսկ ի՞նչը կարող է հիմք հանդիսանալ համագործակցության եզրեր գտնելու համար: Ա.Բ..- Ամբողջ հայ ժողովուրդը ոտքի է ելել, հսկայական զրկանքներ է կրել հանուն հայ ժողովրդի մի մասնիկի ազատ ապրելու: Այս ընթացքում հասել ենք որոշակի հաջողությունների: Հենց այնպես այսօր վերցնել եւ փոխզիջման անվան տակ գնալ միակողմանի զիջումների, զգուշանալով, թե միջազգային հանրությունը ինչ-որ ճնշումներ կարող է գործադրել, ճիշտ չի լինի: Փուլային տարբերակով նախատեսվում է հանձնել տարածքները, այնուհետեւ խոսել կարգավիճակի վերաբերյալ: Իսկ ո՞վ կարող է երաշխավորել, որ տարածքները ետ ստանալուց հետո հակառակորդը կնստի եւ կարգավիճակի շուրջ կբանակցի: Բոլոր հարցերը պետք է դրվեն համատեղ: Եւ, բնականաբար, թելադրողը պետք է լինի ոչ թե Ադրբեջանը, այլ հայկական կողմը, որովհետեւ զիջողը մենք ենք լինելու. տարածքները շատ ավելի մեծ արժեք ունեն, քանի որ ազատագրվել են արյան գնով: Այսօր Ղարաբաղն ունի իր անվտանգության կայուն երաշխիքները, այսինքն` իր շրջակա տարածքները ազատ են, հակառակորդի զինուժը բավականին հեռու է: Մեզ ասվում է` մենք կողմ ենք խաղաղության. իսկ ի՞նչ է, Ադրբեջանի ժողովուրդը խաղաղություն չի՞ ուզում: Եթե նրանք պատերազմով անընդմեջ սպառնան` այսօր Ղարաբաղը ուզեն, վաղը` Զանգեզուրը, այսպես ո՞ւր կհասնի: Ադրբեջանն էլ պետք է շահագրգռված լինի, որ հարցը լուծվի խաղաղ բանակցությունների միջոցով, եւ գնա որոշակի զիջումների: «ՆՏ».- Այս տարի լրանում է արցախյան շարժման տաս տարին. որո՞նք են անցած տարիների ձեռքբերումները: Ա.Բ. - Արցախյան շարժումը մեզ համոզեց, որ եթե ժողովուրդը վստահաբար, նպատակասլաց գնա իր խնդիրների լուծմանը, ապա կհասնի նպատակին: Սկզբում ինչ էր իրենից ներկայացնում Արցախը` ինքնավար հանրապետություն Ադրբեջանում: Շարժումը սկսվեց վերամիավորման գաղափարով, սակայն մեզ պարտադրեցին պատերազմ, եւ այդ պատերազմում մենք ապացուցեցինք, որ հայ ժողովուրդն ունի իր ազգային արժանապատվությունը, կարող է իրեն պաշտպանել: Մենք հասկացանք, որ հույսներս կարող ենք չդնել օտարների վրա եւ ինքներս մեր խնդիրները կլուծենք: Մենք ազատամարտիկների արյան գնով հասել ենք այսօրվա վիճակին` փաստացի ազատագրված, անկախ Արցախ: Ձեռքբերումը ժողովրդի բարոյական վերափոխությունն էր` գնալ հերոսացման, պայքարել հանուն Հայրենիքի: Համոզված եմ նաեւ, որ հայ ժողովուրդն այլեւս եղեռն չի տեսնի: «ՆՏ».- Իսկ բացթողումնե՞րը: Ա.Բ. - Բացթողումները ավելի շատ կապված են մեր տնտեսական, սոցիալական եւ բարոյական վիճակի հետ: Այսօր լիարժեք ժողովրդավարական, իրավական պետություն չենք, առավել եւս` սոցիալական: Դրա պատճառները շատ խորքային են: Նախեւառաջ` պետության ստեղծման պահից սխալ եմ համարում աշխատավարձերի սահմանման կարգը` սկսած նախագահի աշխատավարձից: Հասել ենք մի վիճակի, երբ աշխատավարձը ընդամենը ֆիկցիա է: Կաշառակերությունը համատարած բնույթ ունի, օրինականության, բարոյականության պակաս կա, ժողովրդի ոգին է կոտրվել, մարդիկ, օրախնդիր հարցերի մասին մտածելով, բարձր գաղափարների մասին քիչ են ուզում լսել: Անարդարությունները, բեւեռացումը խիստ վտանգավոր երեւույթներ են: Դժվար է ակնկալել ազգային միասնություն երկիրը թալանողների ու երկիրը պաշտպանողների միջեւ, դժվար է ակնկալել միասնություն օրվա հացի խնդիր ունեցող մարդու եւ ցոփ կյանքով ապրող մարդու միջեւ:

---