Լրագրի զրուցակիցն է «Ոչ թալանին» նախաձեռնող խմբի անդամ Արտուշ Չիբուխյանը

 

«Ոչ թալանին» նախաձեռնությունը բողոքի նոր ալիք է սկսում սեպտեմբեր մեկից: Ի՞նչ ակնկալիքներ ունեք, ձեր կարծիքով այս նոր շարժումը կստանա՞ նախորդի թափը, հնարավոր կլինի՞ մարդկանց նորից համախմբել և արդյունքի հասնել:

 

Իհարկե, հնարավոր է, և մենք ամեն ինչ անելու ենք, որ հենց այդպես էլ լինի, մարդիկ նորից դուրս գան պայքարի: Իշխանություններն էլ իրենց սխալ քայլերով օգնում են մեզ, որ մարդիկ դուրս գան փողոց: Այսինքն՝ ոչ միայն մենք կանենք ամեն ինչ, համոզված եմ՝ նրանք  նույնպես կգործեն և արդեն գործում են: Արդեն ստիպում են ՓՄՁ-ներին վճարել ավելացված սակագնով, այսինքն՝ նորից դիպչում են մարդկանց գրպանին: Մարդիկ հասկանում են, որ եթե այսպես շարունակվի, կլինեն շղթայական թանկացումներ, և մեր լավ աշխատանքի արդյունքում մարդիկ դուրս կգան փողոց: Մենք պիտի տանենք ճիշտ աշխատանք:

 

Նախորդ անգամ քննադատվեց շարժումը, որ չուներ գործողությունների պլան ու հաջորդականություն, տեքստեր չկային: Այդ առումով նախկին սխալները հաշվի առնվե՞լ են:

 

Անպայման հաշվի առնվել է նախկին փորձը և կաշխատենք ամեն ինչ անել, որ այս անգամ լինի ավելի հզոր ու ավելի մեծ թափով շարժում:

 

Այս պահին որպես առաջնահերթություն սահմանադրական փոփոխություններն են դիտարկվում: Ինչպիսի՞ն է ձեր կարծիքը սահմանադրական փոփոխությունների վերաբերյալ և հնարավո՞ր է՝ «Ոչ թալանինը» միանա նաև սահմանադրական փոփոխությունների դեմ ուղղված պայքարին:

 

«Ոչ թալանին» նախաձեռնությունն իր դիրքորոշումը հայտնել է սահմանադրական փոփոխությունների վերաբերյալ: Մենք ասել ենք, որ դեմ ենք սահմանադրական փոփոխություններին, որովհետև սահմանադրական փոփոխություններ իրավունք ունի իրականացնել այն իշխանությունը, որը վայելում է ժողովրդի վստահությունը: Քանի որ այս իշխանությունը ժողովրդի կողմից ունի զրո վստահություն, ինքն իրավունք չունի իրականացնել սահմանադրական փոփոխություններ՝ անկախ նրանից, թե դրանք ինչ փոփոխություններ են: Մենք այդ պայքարում կլինենք ոչ թե այն առաջնորդող ու տանող նախաձեռնություն, որովհետև մենք ունենք մեր խնդիրը՝ սակագնի խնդիրը, որը պետք է լուծվի և որը ոչ պակաս առաջնահերթ է, այլ պարզապես կսատարենք այն շարժմանը, որը կպայքարի սահմանադրական «բարեփոխումների» դեմ:

 

Ձեր կարծիքով՝ հանրությանը սահմանադրական փոփոխությունները հետաքրքրո՞ւմ են, և նա այդ խնդրի համար դուրս կգա՞ փողոց, ինչպես դուրս եկավ էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացման դեմ: Հասարակության մեջ կա՞ այդ գիտակցությունը, որ սահմանադրական փոփոխությունները ևս կարևոր խնդիր են:

 

Ինձ թվում է կա այդ գիտակցությունը, որովհետև շատերի հետ շփվելով, տեսնում եմ, որ մարդիկ հասկանում են, որ սրա դեմը պետք է առնել: Ընդհանրապես լայն զանգվածներին փողոց հանելու համար պետք է մեծ ծավալի աշխատանք տանել, մարդկանց բացատրել, թե ինչ կբերեն այդ փոփոխությունները: Ինձ թվում է՝ այն նախաձեռնությունը կամ շարժումը, որը զբաղվում է այդ հարցով, հաստատ կգնա նման քայլերի, կխոսի մարդկանց հետ և հետաքրքրություն կառաջացնի հանրության մոտ:

 

Ակնհայտ է, որ Բաղրամյանի պայքարի պիկից հետո հիմա մի տեսակ նահանջ է նկատվում, պայքարը թուլացած է: Այս պայմաններում հանրության համախմբումն ինչպե՞ս եք ապահովելու:

 

Ցանկացած շարժում ունի իր պիկը, որից հետո այն բնականորեն պետք է անկում ապրի, հետո նորից բարձրանա վերև: Չի կարող շարժումը միշտ պիկի վրա մնալ: Եղավ մեր շարժման պիկը, հետո եղավ անկում, ու հիմա հուսով ենք, որ եկել է նորից վերելք ապրելու պահը: Իմ կարծիքով, հաստատ կհաջողվի, որովհետև մենք տրամադրված ենք նման զարգացման և աշխատում ենք այդ ուղղությամբ:

 

Հաշվի առելով, որ «Ոչ թալանին» նախաձեռնությունը տեսակետ հայտնեց նաև սահմանադրական փոփոխությունների վերաբերյալ, կարո՞ղ ենք արձանագրել, որ նախաձեռնությունը ոչ միայն քաղաքացիական, այլ արդեն նաև քաղաքական խնդիրներ է օրակարգում դնում: Մի բան, որից խուսափում էր ամիսներ առաջ:

 

Մի քանի ամիս առաջ մենք հայտարարում էինք, որ մեր շարժումը քաղաքացիական է, բայց ինքը քաղաքական էր այնքանով, որ մեր պահանջը քաղաքական գործիչներից էր: Հիմա էլ սահմանադրական փոփոխությունների օրակարգը մերը չէ, մենք պարզապես միանում ենք այդ փոփոխությունների դեմ ուղղված շարժմանը ինչպես ցանկացած մարդ՝ գիտակցելով սահմանադրական փոփոխությունների վտանգը: Մենք ոչ թե մեր առջև դնում ենք քաղաքական օրակարգ, այլ ուղղակի մեր դիրքորոշումն ենք հայտնել, և այն շարժումը, որը կլինի այդ պայքարում, մենք մեր աջակցությունը կհայտնենք նրանց: Մենք միայն ասում ենք, որ պատրաստ ենք աջակցել այն ուժերին, որոնք կպայքարեն սահմանադրական փոփոխությունների դեմ:

 

Բաղրամյանի պայքարի օրերին բազմաթիվ կուսակցություններ գալիս միանում էին պայքարին, աջակցում էին, իսկ հիմա Սերժ Սարգսյանի նստավայրում սահմանադրական փոփոխություններն են քննարկում: Ձեր կարծիքով, ընդհանրապես, կուսակցությունների նկատմամբ վստահություն կա՞ այսօր հասարակության մեջ:

 

Անկեղծ ասած, դա իրենց խնդիրն է, իրենք են որոշում որտեղ գնան, ում ձեռքը սեղմեն: Մենք այս պահին կենտրոնացած ենք էլեկտրաէներգիայի թանկացման դեմ պայքարի վրա և պատրաստ ենք ցանկացած ուժի հետ համագործակցել՝ անկախ նրա քաղաքական դիրքորոշումներից, եթե նա կարծում է, որ հոսանքի թանկացումն անհիմն է և պետք է չեղարկվի: Եթե որևէ ուժ այս հարցով պատրաստ է դուրս գալ փողոց, մենք մեծ սիրով կհամագործակցենք այդ ուժի հետ:

 

Այս պահին առաջին պլանում սահմանադրական փոփոխությունների հարցն է և հոսանքի թանկացման խնդիրը կարծեք թե երկրորդ պլան է մղվել: Այս երկու խնդիրները մեկը մյուսին չե՞ն խանգարում:

 

Մենք հանդիպումներ ունենում ենք, օրինակ «Չեք անցկացնի» նախաձեռնության հետ քննարկումներ մեջ ենք և փորձում ենք այնպես անել, որ մեր պայքարները ոչ թե իրար խանգարեն, այլ լրացնեն: Այսինքն՝ իրար խանգարելու խնդիր չունենք, հակառակը՝ փորձում ենք էլ ավելի ակտիվացնել հասարակությանը, որպեսզի իշխանությունները ժամանակ չունենան մտածելու:

 

Էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացման հետ կապված այսօր ի՞նչ է հնարավոր անել, ի՞նչ հաջորդական քայլերով է հնարավոր հաջողության հասնել:

 

Հաջողության հասնելու միակ ճանապարհը փողոցն է, որի մասին բազմիցս ենք հայտարարել: Պետք է ուղղակի մարդիկ նորից դուրս գան փողոց, այլ ճանապարհ չկա: Եթե ուզում ենք այս հարցում հասնել հաջողության, ցանկացած մարդ պետք է գիտակցի, որ միայն փողոց դուրս գալով կարելի է դրան հասնել:

 

Կարո՞ղ ենք արձանագրել, որ ի վերջո Բաղրամյան պողոտան լքելը և Ազատության հրապարակ տեղափոխվելը սխալ քայլ էր շարժման համար:

 

Ես չեմ կարող հստակ գնահատել՝ սխալ քայլ էր, թե ճիշտ, որովհետև մենք գիտենք ելքը մի դեպքում, իսկ մյուս դեպքում չգիտենք, թե ինչ կլիներ: Շատ հնարավոր է, որ Ազատության հրապարակ գնալը ճիշտ էր, շատ հնարավոր է, որ սխալ էր: Եկեք  չկենտրոնանաք այդ խնդրի վրա, որովհետև մենք դեռ շատ անելիքներ ունենք, իսկ անցյալի վրա կենտրոնանալը կխանգարի հետագա խնդիրների լուծմանը: Ուղղակի պետք է կենտրոնանալ այնքանով, որքանով հնարավոր է դասեր քաղել դրանից:

Նոյյան տապան  -   Հարցազրույցներ