Խորհրդարանական ընտրությունների արդյունքների շուրջ Լրագիրը զրուցել է ազատամարտիկ, Ապարանի ջոկատի հրամանատար, «Ազատամարտիկների դաշինքի» խորհրդի անդամ, ՕՐՕ դաշինքի ռեյտինգային թեկնածու Ռազմիկ Պետրոսյանի հետ

 

Պարոն Պետրոսյան, ինչպե՞ս եք գնահատում արձանագրված արդյունքները, ըստ որոնց՝ ՕՐՕ-ն չի հաղթահարում 7 տոկոսի արգելքը։ Անակնկա՞լ են այս արդյունքները։

 

Անակնկալ էր այնքանով, որ ժողովուրդն այս իշխանություննների նկատմամբ ատելությունն ունենալով՝ կգնա նման քայլի և չէի պատկերացնում, որ կմոռանա դա և ևս հինգ տարի իրեն կդնի այդ վիճակի մեջ, բայց եթե ժողովուրդը դա է ընտրել, մենք պարտավոր ենք ընդունել, հալալ է այդ ժողովրդին, Աստված իր հետ։ Այսօր ընտրակաշառքով այսպիսի ընտրություններ են իրականացվել, այս ընտրակարգն ընտրված էր իշխանության վերարտադրության համար, ժողովուրդն էլ իր ընչաքաղցությամբ, կաշառվելու հատկությամբ օգնեց, որ իշխանությունը վերարտադրվի։

 

Այսինքն՝ խնդիրը, կարծում եք, հանրությա՞ն մեջ է։

 

Իհարկե հանրության մեջ չէ, իհարկե Ընտրական օրենսգրքի մեջ է։ Անունով համամասնական ընտրակարգ ձևավորեցին, բայց համամասնական ոչինչ չկար, կուսակցական գաղափարախոսական ոչինչ չկար, այստեղ անհատների պայքար էր, անհատներն էլ պարկով գումարներ ունեցող անհատներ էին և հեղինակություն ունեցող անհատներ էին, որոնք նյութական միջոցներ չունեն։ Այդ պայքարի մեջ հաղթեց գումարը, և կարողացան անհատներով, գումարով, իշխանական ռեսուրսներով ժողովրդին ևս մեկ անգամ մոլորեցնել և վերարտադրվել։

 

Հանրությունը, կարծում եք, պետք է շարունակի՞ իր պայքարը փողոցում։

 

Չեմ պատկերացնում։ Այսօր նայում եմ տոկոսներին, չգիտեմ ինչ մեխանիզմներ ներդնենք, նայում եմ հիմնական ընդդմադիր քաղաքական ուժերին, կարող եմ ասել, որ ժողովրդի քվեն իրական այն չէ, ինչ այսօր ներկայացնում են, բայց եթե նորմալ համամասնական ընտրութուններ լինեին, բոլորովին ուրիշ ձև կլինեին, և ՀՀԿ-ն, վստահ եմ, հինգ տոկոսի արգելքն էլ չէր անցնի։ Եվ ՀՀԿ-ն, իր վարկանիշը իմանալով, այս մեխանիզմն ընտրեց, քանի որ սա իր վերարտադրման միակ ձևն է։ Իրենց համար նորմալ մոդել էին ձևավորել։

 

Ուժեղ ընդդիմություն չձևավորվե՞ց, որ կարողանար հաղթանակ տանել և համակարգային փոփոխությունների հասնել։

 

Ես քաղաքականությունից շատ բան չեմ հասկանում, բայց մենք՝ «Ազատամարտիկների դաշինքը», 7 ամիս շարունակ չարչարվում էր, որ կարողանանք միասնական ընդդիմադիր ճակատ ձևավորել, բայց գրեթե բոլոր քաղաքական ուժերն էլ ինչ-ինչ ճանապարհներով ազդեցության տիրույթում էին։ Ամեն դեպքում իրենց ամբիցիաները, անձնական նկրտումները, «սկզբունքային տարբերությունները» չթողեցին միավորվենք։ Արդյունքում, իշխանությունների համար դա պարարտ հող դարձավ, որ նման ընտրակարգ որդեգրելով կարողանային վերարտադրվել։ Բայց այդ ամենում թողտվության իրենց բաժինն ունեն ընդդիմադիր ուժերը։

 

Սա ցույց է տալիս, որ Հայաստանում ընտրությունների ճանապարհով փոփոխությունների կամ համակարգափոխության հասնելն անհնա՞ր է։

 

Անհնար չէր լինի և չի լինի, եթե մենք այսօր իրական համամասնական ընտրակարգ ձևավորեինք և ընտրական տեխնոլոգիաներում ոչ թե մատնահետքերի լոկալ համակարգ ստեղծեինք, այլ մատնահետքերի միասնական բազա լիներ, որով ընտրական համակարգը վերահսկելի կլիներ, կրկնաքվեարկությունները կբացառեր, և համամասնական ընտրակարգով կուսակցությունները մրցեին, այդ ժամանակ վստահ եմ, որ հաստատ իշխանափոխություն տեղի կունենար։

 

ՕՐՕ դաշինքը հայտարարում էր, որ կարող են հետընտրական գործընթացներ լինել, հիմա դուք ընդվզման առիթ ու հնարավորություն տեսնո՞ւմ եք։

 

Ամեն դեպքում ընդվզողը պետք է ժողովուրդը լինի։ Եթե ժողովուրդը գումարը վերցնելու տարբերակով թեկուզ իր կամքին հակառակ  քվեարկություն է կատարում, ի՞նչ կարող եմ ասել։ Սա ավելի շատ անհատների պայքար է, ոչ թե գաղափարախոսության, սա ավելի շատ միջոցների, հեղինակությունների պայքար էր։ Կարծում եմ՝ մենք իրականում ունեինք բան փոխելու, որ իշխանություն փոխվեր, ժողովուրդն էլ հավատար, որ ի զորու է իշխանություն ձևավորելու։

 

 

---