To the 100th anniversary of the Declaration of Independence of Cilicia
04-08-2020 07:40:15 | Armenia | Articles and Analyses
To the 100th anniversary of the Declaration of Independence of Cilicia
Without going into historical, cultural and civilizational issues, trying to prove that Cilicia is Armenia, let's talk about the legal and political realities around Cilicia. (1) (2)
On October 27, 1916, in London, an agreement was signed between Mark Sykes (England),GeorgesPicot (France) and the Chairman of the Armenian national delegation Pogos Nubar, on the formation of the Armenian Legion, which, as part of the French army, was to take part in military operations against the Ottoman Empire on the Syrian-Palestinian front. In return, France promised to grant autonomy to the Armenians of Cilicia. (3)
In November 1916, the principles of volunteering were established by the French government: only Armenians and Arabs could be legionnaires, French officers could be commanders, and the French government would bear the costs of the legion.
The Eastern Legion received its first baptism of fire in Palestine on September 19, 1918 in the battle of Mount Arara, then as part of the Anglo-French troops, it participated in the battles for Syria and Lebanon. In mid-October 1918, the 4th battalion was formed in Beirut, and the number of Armenian soldiers of the legion reached 5000. In November-December 1918, the Legion, which was already called Armenian, entered Cilicia, took important strategic points and took part in it defense.
According to the Armistice of Mudros, concluded at the end of World War I, on October 30, 1918, in the port of Mudros (Lemnos Island) between the Allies and the Ottoman Empire, it was envisaged:
Clause XVI: “Surrender of all garrisons in Hedjaz, Assir, Yemen, Syria, and Mesopotamia to the nearest Allied Commander; and the withdrawal of troops from Cicilia, except those necessary to maintain order, as will be determined under Clause V”.
Clause XXIV: “In case of disorder in the six Armenian vilayets, the Allies reserve to themselves the right to occupy any part of them”. (4)
According to the Arbitral Award of the 28th US President Woodrow Wilson, after November 22, 1920, the Turkish armed forces were obliged to leave the four regions of Western Armenia and the territories adjacent to them. The questionof the territories determined by the Arbitral Award in the Peace Treaty of Sèvres is formulated as follows:
ARTICLE 89.
“Turkey and Armenia as well as the other High Contracting Parties agree to submit to the arbitration of the President of the United States of America the question of the frontier to be fixed between Turkey and Armenia in the vilayets of Erzerum, Trebizond, Van and Bitlis, and to accept his decision thereupon, as well as any stipulations he may prescribe as to access for Armenia to the sea, and as to the demilitarisation of any portion of Turkish territory adjacent to the said frontier”.(5)
However, as in the case of the above-mentioned decisions, so in the case of the agreement on granting autonomy to Armenian Cilicia, the practice of circumventing the Armenian issue and neutralizing of the already taken decisions is beginning to take effect.
In this case, the following explanation is given: after a drastic change in the Eastern policy of France, when it began to approach the Kemalists, the Armenian Legion was completely disbanded in August 1920. Despite the heroic resistance against the superior and well-armed Turkish bands, the Armenian people was again forced to leave Cilicia. (6)
Later, according to the Treaty of October 20, 1921, France transferred Cilicia to the government of the Grand National Assembly of Turkey. (7) (8)
In such a crisis situation, the Cilician Armenians on August 4, 1920 adopted the Declaration of Independence of Cilicia, signed by the Representative of the United Armenia Migran Tamatyan and the Primate of the Armenian Diocese of Adana GevorgArchimandrite Arslanyan. (9) (10)
The Declaration is an important document against all kinds of illegal behind-the-scenes agreements, deals and occupation of Armenian territories. This is an important document for restoring the independence of Cilicia.
Cilicia is Armenia.
The independence of Cilicia will be restored through the exercise and realization of the rights granted to the Armenian people in 1918-1920.
Tigran Pashabezyan
Prime Minister of the Republic of Western Armenia (Armenia)
August 4, 2020
--------------------
Ծանոթագրություն
Կիլիկիայի հայկական պետության դարաշրջանի հայկական աղբյուրներում Կիլիկիան անվանվում էր աշխարհկամտուն,Աշխարհ ԿիլիկիոկամԱշխարհ Հայոց: Արաբների օրինակով,որոնք Կիլիկիան անվանումէինՍիսի երկիր, 7-րդ դարի հայ մատենագիրներից մեկը՝ Գրիգոր Տղան (1173-1193), Կիլիկիան անվանում էրՍիսվանկամՍիսուանանուններով, հայկական պետության մայրաքաղաքՍիսի անունով։ ՂեւոնդԱլիշանը Կիլիկիայի պատմությանն ու աշխարհագրությանը նվիրված իր աշխատությունում եւս անվանել է Սիսվան (Սիսի աշխարհ): 19-20-րդ դարերի հայ միքանի հեղինակներ, որոնց թվում եւ Ալիշանը,հայկական պետության գոյության դարաշրջանի(11-14-րդ դարեր) Կիլիկիան անվանում էինՀայկականԿիլիկիա: Ակադեմիկոս Հ. Օրբելին իր աշխատություններումօգտագործում էրԿիլիկյան Հայաստանտերմինը: Այս տերմինը ավելի ճիշտ է, քանի որ այն վերացնում էր առաջացած խառնաշփոթը, ինչը պայմանավորվածէր նրանով, որ որոշ պատմաբաններ Կիլիկիան համեմատում էին Փոքր Հայքիհետ՝ ենթադրելով,թե Փոքր Հայքը գոյություն է ունեցելՄիջերկրական ծովիափերին՝Հուստինիանոսիժամանակներիցսկսած:
Կիլիկիա։ Կիլիկիայի հայկական պետության տարածքը կազմվել է բուն Կիլիկիայիցեւ հարակից մարզերից: Կիլիկիայիսահմանները որոշվում էին հետեւյալ կերպ. 1. արեւմուտքից սահմանակից էրՊամփիլիային,ԻսավրիայինեւՊիսիդիային2. հյուսիսից սահմանակից էրԼիկաոնիայինուԿապադովկիային3. Արեւելքիցսահմանակից էրԿատաոնիայինուԿոմագենեին4. հարավ-արեւելքից սահմանակից էրՍիրիային։ Բուն Կիլիկիայի սահմանները փոփոխվում էին: Հին ժամանակներում Կիլիկիայի սահմանները շատ ավելի ընդարձակէին՝ հասնում էին մինչեւ Հալիս գետի միջին հոսանքներ: Այդ մարզը, որի կենտրոնը Մաժակ քաղաքն է եղել(Մազակա, այժմ՝ Կեսարիա), անվանվում էր Կիլիկիա (ավելի հին Կիլակուից), որից եւ այս անվանումը տարածվել է ամբողջ տարածքի վրա: Արեւելքում Կիլիկիան տարածվում է մինչեւ Եփրատ:
1515թվականին Կիլիկիան նվաճվում էՕսմանյան կայսրությանկողմից։ Չնայած դարավոր օտար տիրապետությանը,մինչեւ1915 թվականը Կիլիկիայումհայժողովուրդը մեծ քանակ էր կազմում։1909թվականինԿիլիկիայում տեղի է ունենում Երիտթուքերի կողմից կազմակերպված Կիլիկիայի հայության կոտորած։Վեց տարի անց Կիլիկիան հայաթափ է արվում Հայոց ցեղասպանությանհետեւանքով։ Չնայած ծանր կորուստներին, Հայոց ցեղասպանությունը վերապրած շատ հայեր շուտովսկսում են վերադառնալ Կիլիկիա, որն ըստՍեւրի խաղաղության պայմանագրի անցնելու էրՖրանսիային։Սակայն թուրքական գրոհների ներքո, Ֆրանսիան միայնակ է թողնումհայգաղթականներին։
Արեւելյան լեգեոնի հրամանատար նշանակվեց ֆրանսիական բանակի գնդապետ Ռոմիեոն, որը1916 թ. նոյեմբերի վերջերինժամանեց Կահիրե եւ Եգիպտոսի հայկական ազգային միության, հետ համատեղ ձեռնամուխեղավ լեգեոնի կազմավորման աշխատանքներին։ Ագգային միության կոչով առաջինը լեգեոնի մեջ կամավորագրվեցին Մուսա լեռան լեգենդար պաշտպանները, որոնք ժամանակավորապես հանգրվան Էին գտել Եգիպտոսի Պորտ-Աաիդ նավահանգստային քաղաքում։ Նրանցեց 600 հոգի, ովքեր ակտիվորեն մասնակցել էին թուրքական բանակի դեմ 40 օրտեւած հերոսական մարտերին՝ առաջինների թվում կամավորագրվեցին Արեւելյան լեգեոնում։ Նրանց օրինակին հետեւեցին 300 եգիպտահայեր եւ թուրքականբանակի 236 հայ ռազմագերիներ։Առաջին գումարտակը զինավարժությունների համար փոխադրվեց Կիպրոս, որտեղ հետագայում ստեղծվեցին 2-րդ եւ 3-րդ գումարտակները՝ հիմնականումամերիկահայերից։ Արարայի ճակատամարտում աչքի ընկնելու համար ֆրանսիական հրամանատարությունը25 հայ մարտիկներիպարգեւատրեց«Մարտական խաչ» շքանշանով:
Ալեքսանդրետիսանջակ, Ա լ եւ ք սանդրետ, Ալեքսանդրեկ (թուրք. Իսկենդերուն), Ալեքսանդրետ քաղաքին հարող մարզի նախկին անվանումը (այժմ Թուրքիայի Հաթայ մարզը)։ XI-XIV դդ. Ա. ս-ի տարածքի զգալի մասը մտել է Կիլիկիայի հայկական պետության կազմի մեջ։ Տարածությունը՝ 5 հազար քառ․ կմ։ Որպես Սիրիայի մի մասը, Ա. ս. 1915-1918թթ․Օսմանյան կայսրության կազմում էր։ 1918թ․նոյեմբերինօկուպացրել են անգլիացիները, հետո՝ ֆրանսիացիները։ Այստեղ է գտնվում Մուսա լեռը, որտեղ1915թ․ հուլիս-սեպտեմբերինտեղի էունեցել հայերի ինքնապաշտպանականհերոսամարտը։ 1920թ․Ա. ս. մտցվել է Ֆրանսիայի մանդատին հանձնված Սիրիայի կազմի մեջ։1937թ․-ից, ձեւականորեն մնալով Սիրիայի կազմում, Ա. ս. անցել է Ֆրանսիայի եւ Թուրքիայի համատեղ հսկողության տակ։ 1938թ․այստեղ ստեղծվել էՀաթայի ինքնավար պետությունը։ 1939թ․հունիսին վերջինս միացվել էԹուրքիային։ Տեղի հայ բնակչությունը (մոտ 40 հազար) հուլիսի 16-23-ը հեռացել է եւ հաստատվել Սիրիայում, Լիբանանում։ Հեռացել է նաեւ 20 հազար արաբ։ Սիրիան չի ճանաչել այդ բռնակցումը։
1920 թվականի օգոստոսի 4-ին, Ադանայում հռչակվեց Կիլիկիայի անկախ հանրապետությունը: Հաջորդօրը հրապարակվեց կառավարության կազմը՝ վարչապետ Միհրան Տամատյանի գլխավորությամբ:Սակայն նույն օրը ֆրանսիական իշխանությունները՝ զենքի ուժով ցրեցին կառավարությունը,մի քանի օր անց զինաթափեցին հայկական ոստիկանությանը, իսկ սեպտեմբերի 20-ինզինաթափեցին եւ լուծարեցին նաեւ ամբողջ հայկական լեգեոնը:
Տես, Կիլիկիայի անկախության հռչակագրի 90-ամյակը, Հ.Մանջյան, Հ.Գրիգորյան-Ճարպիկյան «Հաճըն»հայրենակցական միության ատենապետ, Aravot.am, 7 օգոստոս 2010 թ․։ https://www.aravot.am/2010/08/07/350916/